Cała Finałowa Scena To Bałagan

Zawsze wiedziałam, że żyję lekko w swoim świecie i podczas przelewania moich myśli na papier przydałby mi się jakiś filtr, ale dopiero teraz zorientowałam się do jakiego stopnia XD Kiedy nie próbuję ułożyć zdań w fabułę, to co piszę ledwo ma ręce i nogi. Problem polega na tym, że jedyny filtr jaki mam to ten wbity mi do głowy przez szkołę, a ja za cholerę nie chcę brzmieć jak 50-latka bez życia opowiadająca po raz setny te same formułki z pamięci XD

Okej, przepraszam bardzo, ale finał Trollhunters to był bałagan.

Zacznijmy od tego, że ten post jest dłuższy niż niektóre rozdziały moich FF, więc postanowiłam go podzielić na części i tak opublikować.

Mały spis treści z linkami (linki dodam, kiedy wszystko opublikuję):

1. Dlaczego w tym serialu w ogóle pojawia się Morgana? (obecny post) 2. Dwa finały Trollhunters 3. Cała ostateczna walka to bałagan 4. Dodatkowe uwagi i podsumowanie

Dlaczego w tym serialu w ogóle pojawiła się Morgana?

Morgana powinna być głównym przeciwnikiem w Wizards, serialu skupionym na magii i czarodziejach. Trollhunters, nawet jeśli miało elementy magiczne, skupiało się na walce wręcz. Magia była zazwyczaj bardziej magio-technologią lub narzędziami. Claire, nasza lokalna czarodziejka używała swojej laski gównie do walki w ręcz i co najwyżej teleportowania. Merlin, największy czarodziej, był pozbawiony swoich mocy. Osoby mniej lub bardziej zorientowane w magii, jak Vendel czy Strickler też nie byli nigdy rozpoznawani jako czarodzieje. Kiedy obecność Merlina mogła być uzasadniona stworzonym przez niego amuletem, który był katalizatorem całej serii - obecność Morgany już nie. Tak, była ważną figurą w strefie kultu, ale to jedyna postać w pełni magiczna w serialu, przez co wygląda bardzo nie-na-miejscu.

Na dodatek obniża zagrożenie, jakie stanowi Gunmar i odbiera znaczenie scenie w której tyran ginie. Ta scena powinna być finałem. Gunmar był budowany jako złoczyńca od pierwszego odcinka. Był ojcem Bulara, to o jego uwolnienie chodziło przez pierwsze 13 odcinków. To co robił było motywem napędowym całego serialu.

Tak, Morgana była budowana od pierwszego sezonu, ale nie jako realne zagrożenie. Była odpowiednikiem Merlina: mityczną figurą, która wysłała swojego wojownika na świat i wspierała tą stronę konfliktu, którą uznała za godną. W przeciwieństwie do Merlina jednak nie wybrała Trolli i Ludzi, tylko Gunmara. I tym powinna zostać do końca serialu - mitem. To tak, jakby Po pojawieniu się Merlina, ten przejął dowodzenie nad ekipą i staną do walki i wygrał z Gunmarem...

Hitsukarin week 2021 - day 2: daffodils

@hitsukarinweek

Szczerze, to dziwię się, że udało się utrzymać zniknięcie Jima jako sekret między trollami przez te tygodnie. On jest Łowcą Trolli, jeśli zniknie, to powinno być jasne dość szybko.

Więc obejrzałam pierwsze 6 (3?) odcinki Amphibii (jak to się odmienia?) i chciałam się podzielić opinią.

Cały serial wydaje się naprawdę zabawny. Podoba mi się stylistyka. Krótkie odcinki są... em... okej? Zarówno one, jak i większa epizodyczność pasują do serialu skierowanego przede wszystkim dla dzieci. Spodziewałam się czegoś innego przez TOH, gdzie mimo epizodyczności od początku czuło się jednak, że każdy odcinek jakoś wiąże się z główną fabułą. W sumie podoba mi się, że dwa seriale o nastolatkach, które przeniosły się do innego świata są tak różne.

Dalej mogą być spoilery do odc które oglądałam. So, ostrzeżenie.

Pierwsze dwa (???) odcinki ładnie zarysowują fabułę. Podoba mi się, że od razu dowiadujemy się, że Anne wie (albo przynajmniej ma porządną teorię) jak się tu znalazła. Oraz, że nie ma skrzyneczkę (pozytywkę?) i że nie może tak po prostu wrzucić. I naprawdę lubię, że nie powiedziała o tym od razu. Mam wrażenie, że zatajenie tego jest realistyczne. No i najpewniej ta tajemnica w końcu wybuchnie jej w twarz, więc na to też czekam.

Ale god, drugi odcinek był naprawdę spory. Uwielbiam charakterystykę Anne i jak podsumowała przyjaźń. To bardzo przemawia do tego, jak czułam się w podstawówce. Ta potrzeba robienia czego chcą twoi znajomi i kupowania im rzeczy, bo inaczej nie będą cię lubić? To była 10-letnia ja. I naprawdę żałuję, że nie mogłam zobaczyć tego jako dziecko. To też sugeruje, że ta przyjaźń nie była tak różowa jak Anne opisuje. A mimo to ostatnia scena... Naprawdę lubię ten odcinek.

Jeśli chodzi o kolejne odcinki... to w dużej mierze fillery. Mają masę ciekawego worldbuildingu i rozwija relacje między postaciami. Podoba mi się, że Anne jest "złym wpływem" dla Springa i to ona najczęściej popycha go w kłopoty. To po prostu coś czego nie spodziewałam się po pierwszym odcinku. Podobała mi się też budowa tych odcinków. To, że skupiają się na jednym wątku i przez większość czasu wiąże w nim większość postaci (nawet jeśli w tym serialu są tylko 4 postacie) naprawdę mi się podoba. Nawet jeśli to głównie przez krótkie odcinki, autorzy dobrze wykorzystują ten czas.

Mam nadzieję, że nie wyszedł z tego za duży bałagan. Amphibia zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie i na pewno będę kontynuować ten serial. Następnym razem napiszę po połowie pierwszego sezonu.

The Owl House S02E10:

Uwaga, spoilery!

Jestem naprawdę dumna z Luz. Udało jej się w końcu zrobić portal!.. Tak jakby. Zrobienie portalu do lustrzanego świata przy pierwszej próbie jest i tak jest imponującym osiągnięciem.

Przy okazji cały projekt tego świata jest przepiękny. Nie coś, co w pierwszej kolejności by mi się kojarzyło z lustrami, ale to czyni go jeszcze bardziej unikalnym.

Ten odcinek był naprawdę emocjonalny, zwłaszcza pod koniec.

Vee jest dla mnie bardzo ważną postacią na kilku płaszczyznach.

Z jednej strony, to miły twist na ten cały "creepy Luz" motyw. Było o tym tysiąc teorii, ale o takiej jeszcze nie słyszałam. Żadna nie była taka... niewinna. Czysta. Ot, dziecko, chciało mieć rodzinę, miejsce, gdzie może należeć, dom. To wręcz odbicie historii Luz, wręcz na miejscu jest, by ktokolwiek zajął jej miejsce był w podobnej sytuacji.

Z drugiej strony, podkreśla w jakiej sytuacji w świecie ludzi była Luz. Kiedy w grę wchodzą interakcje z... ludźmi, zwłaszcza rówieśnikami, Luz przycicha, jest przerażona, próbuje ukrywać emocje. Widać, że była dręczona, wyśmiewana, odpychana przez osoby w jej wieku. Była samotna. Ale odnalazła swoje miejsce na Boiling Isle, tak jak Vee odnalazła się w świecie ludzi. Niektórzy ludzie naprawdę mogą wydawać się innymi osobami w odpowiednim towarzystwie. Co nie zmienia faktu, że widzenie, jak inni są naturalni w sytuacjach, które dla ciebie są potwornie trudne, naprawdę boli.

Vee jednocześnie pokazuje wiele problemów z traumatycznymi przeżyciami: - nie wszystkie osoby które mają traumatyczną przeszłość mogą siebie nawzajem zrozumieć i mogą się do siebie odnosić. - porównywanie traumy (i problemów), które moim zdaniem jest sporym problemem wśród ludzi, ale też w dużej mierze wśród dzieci. Rówieśnicy się z ciebie naśmiewają? Twój tata pracuje za granicą i prawie go nie widujesz? Ktoś tam jest bity przez opiekunów alkoholików, jak śmiesz narzekać. Podoba mi się, że Owl Hose w pewnym stopniu próbuje to poruszyć. Nie ważne jak duże problemy ma ktoś inny, to nie sprawia, że twoje są nieistotne. - bardzo często ocenia się ludzi po pozorach, nie wiedząc z czym musieli sobie radzić do tej pory. Wszystko wydaje się okej, więc nie mogło być gorzej wcześniej. Śmiejesz się i bawisz, więc nie możesz mieć depresji. Ktoś jest miły i kochający, więc nie ma mowy, że zawali jako rodzic.

Camila była w tym odcinku naprawdę cudowna. Jedną z najlepszych rzeczy w The Owl House jest to, że mam wrażenie, że postacie to mogliby być prawdziwi ludzie. Tak się zachowują, tak reagują na rzeczy. I Camila nie była tutaj wyjątkiem. Była naprawdę cudowna.

Also, miło wiedzieć, że Eda sprawia problemy w obu światach.

Końcówka odcinka mnie złamała. To była najbardziej emocjonalna część. Zbyt emocjonalna jak dla mnie. Nie mogę tego przetrawić.

Nienawidzę, że to już koniec tej połowy i że będziemy musieli czekać niewiadomo ile na kolejne odcinki. Chociaż zaraz zaczynam studia, więc może to jednak dobrze. Dziękuję wszystkim, którzy czytali te moje brednie.

Odcinek ze szkołą letnią to jeden z moich ulubionych odcinków 3Below.

Z jednej strony jest ważną częścią 3Below. Widzimy jak dużo wpływu ma Kubritz, skoro była w stanie wysłać dzieciaki do szkoły letniej. Z drugiej widzimy, że nie wie absolutnie nic o Tarronach i prawdopodobnie też nie wie aż tak wiele o kosmitach, skoro uznała, że Aja oblewająca WF to dobry pomysł. To są kosmici. Historia byłaby bezpieczniejszym strzałem!

Widzimy ogromne wsparcie jakie Aja i Krell dostali od swoich przyjaciół, co będzie świetnie przywołane w finale. I jednocześnie widzimy co Kubritz podejmuje działania związane z poznaniem sekretnej tożsamości rodzeństwa i zostaje odepchnięta przez grupę dzieci ze szkoły średniej i ich nauczyciela. To wyjaśnia też dlaczego Kubritz nie najeżdżała ich w kolejnym odcinku.

Z drugiej strony mamy też kontynuację wątków Trollhunters. Widzimy jak Tobi płaci za ratowanie świata. Widzimy też, chyba po raz pierwszy, jak mieszkańcy Arcadi reagują na Aargha (czy jakiegokolwiek Trolla)

No i jest prawdopodobnie jedno z najbardziej naturalnych wspomnień continuity w serii, kiedy Mary pyta się o "Chorobę Jima Lake'a". Oczywiście, że to pierwsze o czym dzieciaki pomyślą, w końcu Jim opuszczał szkołę przez tygodnie, kiedy Claire i Toby używali tego jako wymówki! Nawet jeśli wiedzą, że to był fake, to powinno być pierwsze co przyjdzie do głowy.

Najszybciej napisany fanfik w moim życiu!..em... poza Drabblami itp znaczy się XD Nie miałam bety i nawet nie pisałam tego przez pięć miesięcy, jednocześnie czytając ro dwieście razy i poprawiając detale, więc może nie być najlepsze. Tak czy inaczej, zrobiłam co mogłam. Mam nadzieje, że się wam spodoba!

Super Saiyan 3 to wizualnie najgorsza transformacja. Nie zmienicie mojego zdania. Ta forma po prostu... nie wygląda dobrze. No i jest dokładnie tym co bardzo często zarzuca się SSG i SSB, tyle że zamiast zmieniać koloru włosów co jest normalne, nie pamiętam, żeby Saiyanie na którymkolwiek etapie byli blondynami mamy sporadyczny przyrost włosów. Co wygląda okropnie. Jakby mieli jakiegoś jeżowca na głowach...