Kırıklarını Aldırdım Kalbimin~

Ne arkadaşlarımla dışarı çıkabiliyorum ne evde eleştirilmeden ailemin yanında oturabiliyorum ne de ailemle düşüncelerimi paylaşabiliyorum ama elimde telefon olduğu için sürekli uyarılıyorum. Bana telefondan başka seçenek bırakmadılar ama bunun farkında dahi değiller.

yaralarımdan büyüdüm.

...sesinde ne var biliyor musun/ ev dağınıklığı var/ iki de bir elini başına götürüp/ rüzgarda dağılan yalnızlığını düzeltiyorsun...

8.10 vapuru

"Yüzyıllardır oynanmasına rağmen hiçbir seyirci sahneye fırlayıp Romeo'nun zehirli iksiri içmesine engel olmamıştır. Sonunda geminin batacağı bilindiği hâlde Titanic defalarca izlenmiştir. Bitecektir korkusuyla her şeyden kaçarsan hayattan hiç bir tat alamazsın. Çünkü Romeo ölmeli, Titanic batmalı ama hayat tüm olumsuzluklara rağmen yaşanmalıdır."

Kız öldü!” diyorum, “Tek başına dışarıdaymış” diyor.

“Kız öldü!” diyorum, “Nasıl giyinmiş” diyor.

“Kız öldü!” diyorum, “Soyu sopu, dini, ırkı neymiş?” diyor.

Yahu Kız diyorum, öldü...

Umutları, hayalleri, geleceği öldü.

Annesi öldü, babası öldü. İnsanlık öldü.

“içimde kırk kadın, kırkı da yabancı kırkı da öteki.”

ben bu gece biraz dargınım, biraz yorgun, biraz dağınık… bu gece, intihar edecek olan bir kadının dinlediği son şarkıyım. kimsenin anlam yüklemeyeceği ama o kadının belki de son duyduğu ses olan bir şarkı. bu gece, çiçeksiz bir mezarın başında ağlıyor olacağım. hiçbir işe yaramayan gözyaşlarım, belki bu gece o mezara çiçek açtırır diye ağlayacağım. mesela bir radyoda duyulsun ağlayışım, mesela bir annenin kulağında. bilmiyorum. mesela sığıntı hisseden birinin sığınağı olsun, mesela konuşmaya hali kalmayan birinin içine gömdüğü sözleri. bana yararı olmayan bu gözyaşlarım birini düştüğü çukurdan kaldırsın.

derken karanfil elden ele..

bu duyguları yapayalnız taşımak çocuk kalbime ağır geldi.

hüzünlerden bozma mutluluklar yaşıyorum~