Durduk Yere Kendimi çok Mutsuz Hissediyorum Sanki Içimde Bir Boşluk Varmış Gibi Doldurulması Gereken

Yağmurun sağanak, benim kapüşonum yok.

yağmur bir daha böyle güzel yağar mı, şimdi çıkıp ıslanmazsak?

“Mükemmeliyete değil kusurların güzelliğine inanan biriyim. Dağınık saçlara, asimetrik yüzlere, özensiz kıyafetlere, morluklara, kesiklere, çiziklere ve parça bütün ilişkisi olmayan her şeye. İnsanı özel kılan, diğerlerinden ayıran ve şahsa münhasır olan her kusura aşığım.”

içimizde paramparça olup ufacık kırıntılarına kadar bölünmüşken hayat, içimizdeki okyanusların en derinlerinde boğulmuşken umutlar, yangınlar acımasızca alev almışken, içimizdeki tüm parçalar, tüm inandıklarımız, dirençlerimiz, dayanaklarımız, tüm çocukluğumuz paramparça olmuşken, içimiz yıkık bir savaş yerini andırırken, terkedilmiş bomboş bir şehirken, rüzgarlıyken, sessizken, içimizdeki depremlerden ve kıyametlerden sonra en ufak bir canlı belirtisi yokken, nasıl oluyor da ruhumuz hâlâ içimizde? nasıl oluyor da kalbimiz hâlâ atıyor? bakmayın gülümsediğime, ayakta durduğuma, dışarıdan normal göründüğüme, ben paramparçayım. ben, yenilgiyim.

Sana bi' söz yazdım bugün

Yolladım rüzgârla

İçinde göz yaşı vardı

Küçücük bir kadınla

gün içinde kendime defalarca tekrarladığım cümle

Zift gibi bi' kahve her şeye yarar.

Günaydın:) yarın 11 eylül sonunda

ben bir paradoksum.

ama biliyor musun, gıkım bile çıkmıyor. bir kere sitem etmeye kalktım ardından kahkahalar attım. üstelik başım ağrıyor ve yastığa koymak bile işe yaramıyor.