Deli - Blog Posts

Kalpsiz diyorlar bana, umursamaz diyorlar bana. Fakat ben kendi facialarım yetmezmiş gibi bir de içimde dünyanın dertlerini de sırtlanan bir insanım bu yaşımda ve yıllardır. Mesela akşam dersten geliyorum. Hava karanlık ve şarkı eşliğinde adımlıyorum. Sokakta kimseler yok ve tek ses bile yok ama ben bir sürü şey görüyor ve bir sürü şey duyuyorum. Herhangi bir kapıya bakınca o kapının ardındaki evden çığlıkları duyuyorum mesela. O çığlıkların susması için yardım gelsin diye yalvaran çocuğu görüyorum. Ve o yardım gelmez, bir gün o sesler sussa bile o çocuğun kafasındaki o sesler susmamaya başlar. Ya da bir eve dönmekten korkan bir küçüğün endişeli adımlarını görebiliyorum. Evet, bunlar yokken görüyor duyuyorum ben bunları. Acaba delirdim mi? Ya da mesela bir insan kesiyorum gözüme, ona bakıp neler yaşadığını, neler yaşaya bileceklerini düşünmeye başlıyorum. Ne acılar çekmiştir acaba diye bir ses fısıldıyor bana... Böyle işte. Normal değilim. Ya da normal büyütülmedim...

I love when one of those customers come into the shop and they just strut up to the counter and is like "HELLO GIRLS HOW'S EVERYONE TODAY BLAH BLAH HAHA I SAID SOMETHING FUNNY SOMEONE SERVE ME" I mean congrats man the speed with which you made me want to die is record breaking

Certain delis will sell prepared food covered by EBT but it’ll be cold. Just refrigerated to the point that you can’t eat it outright. Like a pre cooked spaghetti dinner with sauce on it. Hard potatoes wedges with chicken strips. Some of the EBT conditions seem spiteful. Unless you have an oven or microwave it’s not a good value. (WIC restrictions also seem weird too. But that’s another conversation. )

Solidarity